სტილი, როგორც ჩუმი ენა, ხშირად მეტყველებს იმაზე, ვინც გვიყვარს. შეყვარებული წყვილები ხშირად ბუნებრივად ქმნიან საერთო ესთეტიკას — ფერთა შეხამება, ტექსტურებით, მსგავსი სილუეტებით, ან სრულიად საპირისპირო სტილით, რომელიც თამაშობს კონტრასტით.ზუსტად ეს განსხვავება აყალიბებს სტილს — სტილს, რომელიც არ შედგება მხოლოდ მოდური სამოსისგან, არამედ ედგება ემოციური კოდისგან, რაც სიყვარულში იბადება.
ჯეინ ბირკინი და სერჟ გენსბური— მათი სიყვარული თითქოს ჭრელი და შიშველი იყო. ბირკინის ჰაეროვანი, ბოჰემური სტილი ბუნებრივად ერწყმოდა გენსბურის დახვეწილ ფრანგულ არისტოკრატულ სიგიჟეს. ისინი იყვნენ აუღელვებლად ელეგანტურნი. მა\თი სტილი ლეგენდად იქცა.
სტილი: ფრანგული არეული სექსუალურობა + ბრიტანული სიმარტივე. ჯეინის თეთრი პერანგები და კალათის ჩანთა (რომელიც Hermès Birkin-ად იქცა!), სერჟის შავი სვიტერები და სიგარეტი.
მოდა: მათზე ვსწავლობთ სიტყვა „cool“-ის მნიშვნელობას.
ბრენდები: Céline, Saint Laurent – დღემდე მათ აურაზე მუშაობს.
ეს სიყვარული უბრალოდ მოდის ქრესტომათიაში წერია.
იოკო ონო და ჯონ ლენონი— მათი სიყვარული შიშველი სიმართლე იყო. იოკოს ავანგარდული მოდური ხედვა და ლენონის პროტესტით სავსე ესთეტიკა ერთმანეთს ერწყმოდა, ქმნიდა პოლიტიკურ და ვიზუალურ ენას, რომელიც დღემდე შთაგონების წყაროა.
ჰიპი და ბოჰემური ელემენტები: იოკო სამოსში ხშირად იყენებდა ნატურალურ, უსახო ტანსაცმელს, რაც მის ბუნებრივ ცხოვრებას გამოხატავდა. მას უნდოდა, რომ მის სტილში გამონათქვამები ყოფილიყო უფრო ფერწერული და მხატვრული, ვიდრე მოდური ტენდენციები.
თეთრი: თეთრი შარვლები, თეთრი ტოპები — ეს ფერი ყოველთვის მის სტილში იყო მთავარი, რომლითაც გამოსახავდა სიმარტივეს და სისუფთავეს, მაგრამ ამასთანავე „საწყისის“ იდეას.
კლასიკური პანკი: 60-70-იანი წლების დასაწყისში, ჯონი ხშირად ატარებდა სმოკინგებსა და ბლაზერებს, მაგრამ დროთა განმავლობაში მისი სტილი შეიცვალა — უფრო ზუსტი იყო მისი გარდერობი. თანამედროვე ჰიპის სტილის წყალობით, რომლითაც ლენონი სხვა მეტამოდურ მიმართულებას მისდევდა, მისი სტილი ახლო მეგობრებთან, ბენედიქტ კუმბერაჩთან და სხვა შემოქმედებით პირებთან გაერთიანებული იყო.
ქეით მოსი და ჯონი დეპი
სტილი: ცხელი, მშფოთვარე, მაგრამ დახვეწილი სიყვარულის ისტორიამ, რომელმაც 90-იანი წლების სტილს ბოჰემური ხასიათი შესძინა. ჯონის ველური, გლამურული ბნელი იერსახე და ქეითის გრანჟ-მოდელური მინიმალიზმი — ეს სიყვარულიც სტილად იქცა.
შონ პენი და მადონა
სტილი: ექსცენტრიკული 80-იანები. ტყავი, ჯაჭვები, ატრიბუტები.
მოდა: მადონას early fashion icon სტატუსი სწორედ ამ წყვილის ფაზის დროს იქმნება.
სიმბოლო: ქალის სექსუალობის ძალა და პროვოკაცია.
"Love on fire" – და ცეცხლოვანი მოდური მემკვიდრეობა.
ქანიე უესტი და კიმ კარდაშიანი
სტილი: მონოქრომი, ბოდიკონები, კოსტიუმის არქიტექტურა, Yeezy, Balmain, Balenciaga.
მოდა: კანიეს ხედვა და კიმის ფიგურა – ეს იყო მოდური ძრავა მთელი დეკადისთვის.
მემკვიდრეობა: ყველა ქალს უნდოდა კიმივით ჩაცმა, ყველა ბრენდს – მათთან ასოცირება.
დაშორება? კი. მაგრამ სტილის გავლენა ისევ ცოცხალია.
კურტ კობეინი და კორტნი ლავი
სტილი: „გრანჟის რომანტიკა“. კურტის დიდი სვიტერები, კორტნის ცისფერი კაბები და წითელი ტუჩსაცხი.
მოდა: High fashion-ში შევიდა დაბნეულობა, ღრმა ემო-სთაილი და second hand aesthetics.Today: Marc Jacobs, Vivienne Westwood – დღემდე ინსპირაციად იყენებენ.
"ლამაზი ნგრევა" – და ტრენდად ქცეული ტკივილი.
დევიდ ბოუი და იმანი
სტილი: ინტელექტუალური გლამური. იმანი – მოდის დედოფალი, ბოუი – სტილის ალქიმიკოსი.
მოდაში: Valentino, Armani, Alexander McQueen – ორივეს პატივს სცემდნენ როგორც მუზებს.
სიყვარული: 24 წლის განმავლობაში. არ იყო სკანდალი – იყო ხელოვნება.
ერთად იყო მოდა, სიყვარული და კოსმოსი.
ბრედ პიტი და გვინეთ პელტროუ
სტილი: ტყუპივით ჩაცმულები, ქერა თმა, მინიმალიზმის ერა.
მოდაში: Calvin Klein aesthetics.
ფაზა: ხანმოკლე, მაგრამ Minimal romance = timeless impact.
სიყვარული როგორც თვითგამოხატვის ფორმა
როდესაც გვიყვარს, ხშირად სხვანაირად ვიცვამთ. ან შეიძლება დავიწყოთ იმ ადამიანივით ჩაცმა, ვისაც ვაღმერთებთ. ეს არ არის მიმბაძველობა — ეს არის არაცნობიერი ჟესტი. ხანდახან ჩვენი სტილი ცდილობს გადმოსცეს ჩვენი შინაგანი ემოცია, ის ჩუმი ხმა, რომელიც სიტყვებით არ გამოითქმის.
სიყვარული სტილს ინტიმურ იერს აძლევს. ის ცვლის თვალების ბრწყინვალებას, სიარულის მანერას, და როგორ არა — ჩაცმის დეტალებსაც. შეყვარებულები ქმნიან ერთობლივ კოდს — და როცა მათ ხედავ, ხვდები, რომ ისინი თითქოს ერთი ხელწერით შეიქმნენ.
ისევე, როგორც სიყვარული არ ექვემდებარება წესებს, სტილიც არ ექვემდებარება. ორივე ინდივიდუალურია, სენსიტიური და ხანდახან დაუფიქრებელი. ისინი ერთად ქმნიან სივრცეს, სადაც ადამიანი ნამდვილია — თავის გრძნობებში, თავის გამოხედვაში, თავის არჩევანში.
სიყვარული შეიძლება სტილის ინსპირაცია გახდეს — და სტილი - სიყვარულის. აქ მათ შორის სიმეტრიული კავშირია. ასე იქმნება წყვილები, რომელთაც აღარ განიხილავენ ცალ-ცალკე.